Tsjechische verdediging
tot WW2


   Inleiding Inleiding

Ontstaan van Tsjecho-Slowakije
   Ontstaan van Tsjecho-Slowakije, de geschiedenis 1919
   Ontstaan van Tsjecho-Slowakije, de geschiedenis 1930-1945

Verdediging
   Het idee achter de landsverdediging Concept
   Blockhaus model 36 lichte bunkers model 36
   Blockhaus model 37 lichte bunkers model 37
   De zware infanteriebunkers zware bunkers
   De opbouw en organisatie van de artilleriewerken artilleriewerken

Bewapening
   De bewapening van bunkers en artilleriewerken overzicht
   Terug naar de homepage Terug naar de homepage
Aan deze pagina wordt nog gewerkt


Bijgewerkt:
vrijdag 29 mei 2020
FORTIFICATIE

Toen de Tsjechische legerleiding ging nadenken over de verdediging tegen zijn buurlanden kwamer er een aantal problemen naar voren. Allereerst was de ligging van het land ten opzichte van zijn buren erg ongunstig. Het westen van het land alsmede het noorden grensde aan Duitsland vanaf de rivier de Elbe tot aan de Oder over een afstand van 1.100km. Na de Anschluss in 1938 van Duitsland en Oostenrijk was deze grens 2.000km lang.
Verder in het noorden grensde het land aan Polen(1.000km), in het oosten aan Roemenië en in het zuiden aan Hongarije en Oostenrijk. De totale lengte van de landsgrenzen was 4.000km. Frankrijk daarentegen had 2.800km aan landsgrenzen, waarvan 400km met Duitsland. Een ander nadeel was dat in de grensstreken, zeker met Duitsland, de bevolking overwegend uit Sudeten-Duitsers bestond, die zeer pro-Duits waren. Opgestookt door de nazi-propaganda werden zij steeds onrustiger en zochten ze steeds sterker aansluiting bij Duitsland.
Een aantal grote steden, waar de belangrijke wapenindustrie was gevestigd, lagen binnen het bereik van Duitse bommenwerpers en waren dus kwetsbaar. Hoe moest de landsverdediging georganiseerd worden?
Een infanteriedivisie kon een continu front van 10km verdedigen; alleen de grens met Duitsland vergde al 200 divisies. In 1938 kon Tsjecho-Slowakije (inclusief de reserve) 42 divisies mobiliseren. In geval van een oorlog was hulp van buitenaf bitter noodzakelijk. Eigenlijk was er maar één oplossing: de bouw van verdedigingslinies.
Economisch was Tsjechië goed ontwikkeld en in staat om een dergelijk project te financieren. De firma Škoda met zijn 30.000 arbeiders was een gerenommeerde wapenfabrikant; hier maakt men niet alleen zware kanonnen maar ook pantserdelen verlieten de fabriek. In Brno stond de fabriek voor de vervaardiging van de infanteriewapens.

Op 9 november 1937 wordt het nieuwste bouwprogramma door de generale staf van het leger voorgesteld:

  • er moeten 16.000 blockhaus model 37 gebouwd worden
  • er komen 1.276 zware (infanterie)bunkers in diverse sectoren
  • de bouw van 45 artilleriewerken wordt voorzien
  • er zullen 9 zelfstandige artilleriebunkers voor 10cm houwitsers gebouwd worden
  • er komen 5 zelfstandige bunkers voor 12cm mortieren

De bouw van de verdedigingslinies zou zich uitstrekken over minstens 8 jaar en dus duren tot 1945/46.

De werkzaamheden zouden in verschillende fasen gebeuren:
  •  1e fase tot in 1941-1942. Dit betrof het front tussen Oder en Elbe langs de grens met Duitsland. Hier moesten bunkers en artilleriewerken komen. Ook aan het zuidfront moesten linies van lichte bunkers gebouwd worden langs de grens mer Roemenië. Tevens moesten in dit gebied wegversperringen opgericht worden.
  • 2e fase van 1941 tot 1945. Deze fase voorzag in de bouw van artilleriewerken en zware bunkers langs de zuid- en westgrens van Bohemen.
  • 3e fase vanaf 1946. Bouw van linies langs de de grens met Oostenrijk
  • 4e fase vanaf 1946. Bouw van linies langs de grens met Polen

Het opperbevel van het Tsjechische leger had nauwe contacten met de Franse legerleiding en het was dus niet verwonderlijk dat de Tsjechische legerleiding te rade ging bij de ontwerpers van de Maginotlinie om ideeën voor een "Tsjechische Maginotlinie" op te doen . De meeste bunkers lijken veel op de Franse typen van de zgn. "Nouveaux Fronts" met twee tot vier koepels, maar zijn volledig aangepast aan het terrein, zodat er veel varianten zijn. In tegenstelling tot de Franse Maginotlinie kennen de Tsjechische linies geen pure infanteriewerken, maar uitsluitend artilleriewerken met infanteriebunkers voor verdediging op kortere afstand.
De bouwers, die bij de konstruktie van de artilleriewerken, vaak op grote problemen stuitten, werden ingehaald door de politieke ontwikkelingen. Op 28 september 1938 kwam er een abrupt einde aan de bouw van deze fortificaties.



vorige pagina (geschiedenis) schrijf eens wat in het gastenboek home (terug naar de startpagina) volgende pagina (blockhaus model 36)

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op donderdag 21 mei 2020