In 1930 had een waterbouwkundig ingenieur een studie gedaan naar de mogelijkheden om dit gebied te inunderen. Er lagen een aantal meren die voorzien konden worden van een uitlaat, zodat een gereguleerde overstroming mogelijk werd. In 1940 werd dit middel ook gebruikt.
Vanaf 1935, er waren geen financiën beschikbaar om grote ouvrages en veel kazematten te bouwen, werd een groot aantal blockhaus en door de STG ontworpen kazematten gebouwd; ook enkele artilleriekazematten werden toegevoegd. In het oostelijke gedeelte van de sector werden in het kader van de Nieuwe Fronten nog vijf infanteriekazematten gebouwd. In het oosten van deze sector werd het ouvrage Haut-Poirier, opgezet als artillerie-ouvrage gereduceerd tot infanterie-ouvrage. In juni 1940 werd het ouvrage aan de achterzijde beschoten door de Duitse artillerie, waarna het zich moest overgeven.
Ondanks de geringe gevechtskracht van deze sector slaagden de Franse troepen met hulp van een Poolse grenadiersdivisie erin om de Duitse opmars aanzienlijk te vertragen. Midden juni werd echter een groot gedeelte van de Maginotlinie ontruimd en ook in deze sector werden de troepen terugetrokken. Zodoende konden de Duitse troepen verder oprukken en bereikten ze het westelijke gedeelte van de sector Rohrbach.