Net als de Franse GFM-cloches moesten de Tsjechische infanteriekoepels naast de lichte mitrailleur uitgerust worden met een 5cm mortier. Met dit wapen konden de dode hoeken rondom een bunker beschoten worden. Het door Škoda ontwikkelde wapen werd eind augustus 1938 getest en na enkele aanpassingen in massaproduktie genomen worden. In het voorjaar van 1939 zouden de eerste exemplaren in de koepels worden geïnstalleerd.
Na Duitse annexatie werd de enig bschikbare mortier in Duitsland getest en daarna in bunker K-S14 gemonteerd. Na oktober 1940 is het wapen spoorloos verdwenen. Het wapen op de foto's is een replica.

De zelfstandige infanteriebunkers hadden soms, maar dit was afhankelijk van het terrein, een 9cm mortier. Dit wapen werd opgesteld op de onderverdieping. In tegenstelling tot de Franse oplossing was er echter maar één. In januari 1936 was het eerste prototype bij Škoda gereed. Bij schietproeven bleek dat het wapen nog veel kinderziektes had. Pas in oktober 1937 werden met drie prototype uitgebreide schietproeven gedaan. Op 15 oktober vond hierbij een ernstig ongeluk plaats, waarbij twee doden vielen. Het ongeluk zorgde voor een grote vertraging in de ontwikkeling en pas in mei 1938 werden proeven hervat. Op 30 juli 1938 werd de eerste order voor de fabricate van 54 exemplaren gegeven. Ondanks een hoog produktietempo kon geen enkele mortier in een bunker geplaatst worden.
De Duitse bezetters namen de voorraad mortieren bij Škoda in beslag en namen schietproeven met één exemplaar. Tijdens de oorlog verdwijnen alle sporen van dit wapen en het is zeker dat ze allemaal gesloopt zijn. Een groep enthousiaste verwilligers is er in geslaagd om met behulp van de originele bouwtekeningen een 9cm mortier te bouwen. Deze staat in het museum van de bunker R-S87 "Průsek"

De standaardmortier in de Franse Maginotlinie was het 81mm wapen. Deze stonden met twee stuks zowel in een kazemat als tourelle. Voor hun zware mortier kozen de Tsjechische ingenieurs voor een 12cm model, dat door Škoda was ontworpen. De voor dit wapen door Škoda in Pilsen ontworpen koepel was in feite een eenvoudig ontwerp. Hij bestond uit een vierdelige in beton ingegoten koepel en een kleinere draaibare kap met een doorsnede van 116cm. De beide mortieren van 120mm lagen in een gemeenschappelijke houder; ze werden met behulp van een speciale adapter aan de voorzijde geladen. De koepel was over 360° draaibaar. Het mobiele gedeelte woog 9,1 ton, de vast ingebouwde delen en het 400mm dikke koepeldek wogen 128 ton.
Er waren 15 koepels gepland; 10 stuks moesten in de artilleriewerken geiïnstaleerd worden en 5 in zelfstandige mortierkazematten. Vanwege de annexatie in 1938 bleef dit projekt op de tekentafel liggen. Er is dus geen enkel blok gebouwd.