Het probleem van het versterken van de doorgang bij Belfort werd al bestudeerd door de Commissie voor de Landsverdediging (CDT). Rekening houdend met de gebeurtenissen uit het verleden was het niet verrassend dat de Haute-Alsace beschouwd werd als één van de vier mogelijke invalswegen die beschermd moesten worden. In het eindrapport uit 1923 voorzag de CDT in de inrichting van een versterkte regio van Belfort zoals de andere versterkte regio's Metz en la Lauter. De Commissie voor de GrensVerdediging (CDF) nam in 1926 dit voorstel één op één over. Het eindrapport in 1926 voorzag als 3e prioriteit (na Metz en la Lauter) een eerste opstelling op 25 km ten oosten van Belfort met ouvrages ten noorden van het Rhône-Rijnkanaal en ten zuiden hiervan twee ouvrages met kleine verdedigingswerken. Een tweede linie, op 12 km afstand van Belfort moest bij de mobilisatie gebouwd worden. Een aantal forten type Séré de Rivières werden omgebouwd tot sperfort, zoals Giromagny, Mont Bart en Lachaux. Het verdrag van Parijs in 1815 verbood de bouw van verdedigingswerken op minder dan 15 km van Bazel. Tussen de CDF, de opperste oorlogsraad en Maarschalk Pétain heersten grote meningsverschillen en Pétain bezocht in hoogst eigen persoon van 18 tot 21 juli 1927 de toekomstige zone rond Belfort. In tegenstelling tot andere bezoeken had Maarschalk Pétain geen commentaar op de plannen voor deze regio. De CORF begon eind 1927 met de detailstudies en in maart 1928 werd besloten om de uitvoering van de plannen op te schuiven naar een tweede tranche, die pas zou komen als de tweede cyclus van de eerste tranche was afgerond. Dit betekende eigenlijk dat de uitvoering op de lange baan werd geschoven, wat nog verergerd ging worden door de financiële problemen die ontstaan waren tijdens de eerste twee cycli.

Sector Altkirch - kazematten
opbouw en bewapening						opbouw en bewapening
Kazemat	E/D/A	GFM	M 8mm	47mm	75mm	Kazemat	E/D/P	GFM	M 8mm	47mm	75mm
80 Uffheim NW (R)	A				2	99 Knoeringue ZO	D	1	2	2
80b Uffheim NO (R)	A				2	100 Willerbach	E		1	1
81 Hôpital de Sierentz (R)	A				2	101 Tiefenbach N	D		1	1
82 Sierentz Voie Ferrée O	E	1	1	1		102 Tiefenbach Z	E		1	1
83 Sierentz Voie Ferrée W	E	1	1	1		103 Calvaire	D	2	2	2	2
84 Chemin-Creux	D	1	2	1		104 Breitenhag (L)	A				2
85 Haselberg	D	1	2	2		105 Breitenhag	D	1	2	2
86 Aschenbach	D	1	2	2		106 Cesarhof N	E		1
87 Vernes	E	1	1	1		107 Cesarhof Z	D	2
88 Stetten	D	2	2	2		108 Strengwald N	D		2
89 Tapfelbaum	D	1	2	2		109 Strengwald Z	D		2
90 Helfrantzkirch NW	D	1	2	2		110 Bettlach (L)	A				2
91 Trois-Maison N	D	1	2	2		111 Bettlach N	D	1	2	2
92 Trois-Maisons W	OUV		1	1		112 Bettlach Z	A				2
93 Ranspach N	D	1	2	2		113 Oltingue (L)	A				2
94 Ranspach Z	D	1	2	2		114 Raedersdorf	D	2	2	2
95 cote 445	D	2	2	2		115 Raederdorf (L)	A				2
96 Monument	D	1	2	2		116 Bochritty N	D	1	2	2
97 Knoeringe O	D	P(1)				117 Bochritty Z	D		2
totaal		16	26	25	6			10	22	15	12
(L) flankeert naar links (tov het Franse front)   (R) flankeert naar rechts (tov het Franse front) 1 heeft een cloche Pamart

Het probleem van de Versterkte Regio Haute-Alsace kwam weer naar voren in 1934 tijdens het ontwerpen van de Nouveaux Fronts. Een nieuw, nogal ambitieus project werd opgezet dat voorzag in vier grote ouvrages en 68 kazematten die gebouwd zouden worden volgens de normen van de CORF. Toch had de opbouw van dit front een kleine prioriteit en mede door de hoge bouwkosten kwam ook dit project niet verder dan de tekentafel. De ontwikkeling van de internationale situatie door de neutraliteitsverklaring van België (1936) en de overgang van het Saargebied naar Duitsland ( 1935) zorgde er voor dat de prioriteiten voor het versterken van de zwakke delen elders kwamen te liggen.

In 1936 werd een besluit genomen om de Maginotlinie te verlengen tot de Jura en deze keer werd een definitief besluit genomen om 32 blockhaus en een aantal artilleriebatterijen te bouwen. Ook werden gepland en gebouwd zeven artilleriekazematten bewapend met twee 75mm kanonnen. Ze waren afgeleid van de flankerende artilleriekazemat, zoals we die aantreffen bij de ouvrages in andere sectoren, de zgn. Casemates de Bourges. Deze opzet, die rekening hield met het verdrag van 1815, is bijna die van 1934. De blockhaus werden bewapend met een 47mm anti-tankkanon model 1885 of 1902 en 8mm Hotchkiss mitrailleur. Van 1936-1937 worden batterijen voor zware artillerie en voor 155mm kanonnen gebouwd. In december 1938 werden nieuwe kredieten beschikbaar gesteld om een verdedigingslinie op de Glaserberg te bouwen, die uiteindelijk niet voltooid werd. Begin 1939 kwam er geld vrij voor de bouw van kleine mitrailleurblokken, zgn. blockhaus Garchery, genoemd naar de ontwerper Generaal Garchery, langs de Rijn. Tijdens de mobilisatie en de "Drôle de Guerre" werden nog een groot aantal kleine blockhaus gebouwd.