Op 31 december 1935 werd de CORF ontbonden. Hiermee verdween het coördinerende orgaan, dat acht jaar lang voor een homogene opbouw van de Maginotlinie had gezorgd. Maar de linie was nog lang niet af. Hoe nu verder?
Het jaar 1936 werd gemarkeerd door twee belangrijke gebeurtenissen:

• In maart bezetten de Duitse troepen gewapenderhand het Rijngebied. Het gevaar voor een plotseling aanval was toegenomen.
• In oktober verklaarde België zich neutraal. Een gemeenschappelijke verdediging van beide landen was nu onmogelijk en daarmee een eventuele aktie van het Franse leger richting België.

De Section Technique du Génie was in feite een studiebureau dat tot opdracht had om op fortificatiegebied te zoeken naar veranderingen en verbeteringen in de vorm en opbouw van de verdedigingsmiddelen. Ze maakte gebruik van de laatste ontwikkelingen op het gebied van de artillerie en de industriële mogelijkheden. Deze studies leidden tot het samenstellen van bouwplannen, instructies, technische notities en reglementen om te gebruiken als uitgangspunt voor de bouw van verdedigingswerken. De STG nam geen deel aan de eigenlijke bouw.
De dienst was opgericht in 1886 en ressorteerde direct onder de Minister van oorlog. In 1928 kreeg de STG de opdracht om plannen en voorschriften te maken voor de bouw van de Maginotlinie. Vanaf 1935 was deze de enige instantie die de voorschriften voor de bouw van verdedigingswerken maakte. Er kwamen notities, instructies en standaardontwerpen voor de door de MOM te bouwen constructies. De commandanten van de grote eenheden (BEF, RM) gebruikten echter vaak hun eigen ontwerpen voor de bouw van blockhaus en andere opstellingen in hun sectoren en weken dus af van de ontwerpen van de STG.
Er ontstond een veelheid aan bouwwerken en door de grote diversiteit aan pantserdelen die hiervoor nodig was, kon de industrie de vraag hiernaar niet honoreren. Het gevolg was dat veel blockhaus geen pantseronderdelen (schietgats voor kanonnen en mitrailleurs, deuren, ventilatie) hadden. Dit kwam de gevechtskracht niet ten goede en ook een goed bescherming tegen vijandelijke artillerie liet te wensen over.
De CORF had ouvrages en kazematten gebouwd volgens een goed doordacht vuurplan. De blockhaus werden vaak lukraak ergens gebouwd zonder hiermee rekening te houden. Als bewapening waren er mitrailleurs (8mm Hotchkiss), lichte mitrailleurs (FM) en anti-tankkanonnen. Dit waren oude marinekanonnen van 47mm en 65mm, die gemonteerd werden op een crinoline affuit.

Om in bepaalde sectoren de artillerievuurkracht te versterken, werden er kazematten voor één of twee veldkanonnen van 75mm gebouwd. De modellen waren gebaseerd op de casemate de Bourges, zoals die gebouwd waren in sommige ouvrages. Bij de mobilisatie moesten er één of twee 75mm veldkanonnen naar binnen worden gereden. Het nadeel was dat ze slechts een klein schootsveld hadden.



Een beschrijving van alle mogelijke modellen van de STG-kazematten en blockhaus is een bijna onmogelijke opgave. Vandaar een aantal foto's.....